802.11g - standaard draadloos netwerk

802.11 is een verzameling draadloze IEEE-standaarden die de transmissiemethoden in een netwerk regelen. Op dit moment worden ze algemeen toegepast in de versies 802.11a, 802.11b, 802.11g, 802.11n en 802.11ac om draadloze verbindingen mogelijk te maken in huizen, kantoren en sommige handelscomplexen.

IEEE 802.11g is in 2003 ontstaan als uitbreiding van 802.11b. Hij verhoogt de bitrate tot 54 Mbit/s met behulp van dezelfde 2,4 GHz band die wordt gebruikt bij 802.11b.

Hij maakt gebruik van CSMA/CA-transmissie (Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance – een protocol dat zorgt voor het bijhouden van de status van de drager en het vermijden van botsingen bij meervoudige toegang tot de verbinding). De beschikbare bitrate wordt verdeeld over alle zendstations, waaronder het AP (toegangspunt) voor het verkeer van en naar het apparaat.

802.11g-apparaten zijn volledig compatibel met 802.11b-apparaten. De aanwezigheid van een apparaat dat werkt in de 802.11b-standaard verlaagt echter wel de snelheid in het hele 802.11g-netwerk.

De toegepaste modellering in de 802.11g-standaard is OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplexing - multiplexverwerking met orthogonale frequentieverdeling) die is geleend van de 802.11a-standaard met datatransmissiesnelheden van 6, 9, 12, 18, 24, 36, 48 en 54 Mb/s en terugkeer naar CCK (Complementary Code Keying - aanvullende afstemming van codes - als in de 802.11b-standaard) voor 5,5 en 11 Mb/s en DBPSK/DQPSK- + DSSS-modulatie voor 1 en 2 Mb/s. Hoewel 802.11g werkt in hetzelfde frequentiebereik als 802.11b, kan hij een hogere datatransmissiesnelheid behalen omdat hij voortkomt uit 802.11a.

Van de 52 OFDM-carriers zijn er 48 gereserveerd voor data, en 4 zijn carrier voor pilootsignalen met toewijzing van 0,3125 MHz (20 MHz/64). De symboolduur bedraagt 4 microseconden en omvat bovendien een beveiligingsinterval van 0,8 microseconde. Het feitelijke genereren en decoderen van de orthogonale componenten vindt plaats bij de basisfrequentie, met gebruik van DSP. Vervolgens worden zij geconverteerd naar een frequentie van 2,4 GHz in de zender. De voordelen van toepassing van OFDM zijn de gereduceerde gevolgen van multipadspropagatie van het signaal naar de ontvanger en verbeterde spectrumefficiëntie.

Ondanks de goede ontvangst en snelle invoering kenmerkt de 802.11g-standaard zich door een vergelijkbaar niveau van transmissie-interferentie als de eerdere 802.11b in de drukke 2,4 GHz band. Apparaten die in dit bereik werken zijn bv. magnetrons, Bluetooth-apparaten en draadloze digitale telefoons. Dit leidt niet zelden tot ernstige storingen. Bovendien ontstaan er vaak problemen door grote aantallen gebruikers en hun dichtheid in stedelijke gebieden.

Om wederzijdse storingen te voorkomen zijn er in de Verenigde Staten en in andere landen met vergelijkbare voorschriften maar drie geschikte kanalen die elkaar niet overlappen (kanalen 1, 6, 11, met een scheiding van 25 MHz), en vier in Europa (kanalen 1, 5, 9, 13, slechts 20 MHz scheiding). Zelfs bij een dergelijke verdeling treedt er nog steeds een deel van de interferentie op, onder andere vanwege de zijkanten in de stralingskarakteristieken van de zenders, al zijn deze wel zwakker.

Tab. 1. Frequentie-overzicht en de bijbehorende kanalen

(*) Niet alle kanalen zijn in de verschillende landen legaal 

Afb. 1. Grafische weergave van 14 kanalen en de bijbehorende middenfrequenties